محاسبات تکاملی
ایده به کارگیری اصول داروینی در حل خودکار مسائل از دهه 50، مدت‌ها قبل از پیشرفت رایانه‌ها سرچشمه می‌گیرد. در طول دهه شصت سه پیاده‌سازی مختلف از این ایده در سه مکان مختلف توسعه یافته است. در ایالات متحده، فوگل برنامه‌ریزی تکاملی را معرفی کرد، در حالی که هالند روش خود را الگوریتم ژنتیک نامید. در آلمان Rechenberg و Schwefel استراتژی‌های تکامل را ابداع کردند. برای حدود 15 سال این مناطق به طور جداگانه توسعه یافتند. از اوایل دهه نود است که آنها به عنوان بازنمایی مختلف ("گویش[1]") یک فناوری، به نام محاسبات تکاملی خوانده می‌شوند. همچنین در اوایل دهه نود بود که جریان چهارمی به دنبال ایده‌های کلی پدید آمد - برنامه‌ریزی ژنتیکی. اصطلاحات معاصر کل حوزه را با محاسبات تکاملی نشان می‌دهند و برنامه‌ریزی تکاملی[2]، استراتژی‌های تکامل[3]، الگوریتم‌های ژنتیک[4] و برنامه‌ریزی ژنتیک[5] را به عنوان زیرحوزه‌ها در نظر می‌گیرند.
